บ่อปลาหลังบ้าน อยากกินปลาต้องไปตลาด บางคนอาจบอกว่าอย่างนี้ เพราะตลาดมักมีปลาขายเยอะแยะ หรือไม่ก็แบกแหลงห้วย ลงหนองไป ตรงไหนที่คาดว่าน่าจะมีปลาก็ลงไปสำรวจเบื้องล่างว่าใต้น้ำนั้นมันมีเศษไม้เศษอะไรไหม เพราะมันอาจเกี่ยวแหขาดได้ เก็บ ๆ ให้เกลี้ยง ๆ จะให้ดีต้องไปกันหลายคน มีตาข่ายสำหรับกั้นบริเวณด้วย อิสานว่า”ดางกลัด” กั้นบริเวณกันปลาหนี หลังจากนั้นก็เหวี่ยงแหไปในที่ที่คิดว่าน่าจะมีปลา ลงงม หว่านไปหว่านมาเมื่อน้ำเริ่มขุ่น คราวนี้บางคนอาจใช้วิธี”จอบบ้อน” (ภาษาอิสาน)หรือรอดูเวลาปลามันขึ้นฮุก จากนั้นก็เหวี่ยงไปตรงบริเวณนั้น รับรอง แต่ละครั้งไม่มีพลาด สมัยหนุ่มแหผมแค่ผืนเล็ก ๆ เอง เวลาไปหว่านแหหลาย ๆ คน แหผมเหวี่ยงน้ำลึกไม่ได้ ผมก็หากินตามเลาะริมฝั่ง ปลาตัวไหนหนีตายมาริมฝั่งนี้ เจอผมแน่ เคยได้รุ่นเกือบกิโลฯ หายใจพะงาบ ๆ คางเกยริมฝั่ง หว่านพรวด ตัวใหญ่ ๆ ต้องใช้แหสองผืนหว่านซ้อนกัน เล่าเสียยาว วันนี้ไม่ต้องลงคลองที่ไหนหรอกครับ เพราะหลังบ้านผมมีบ่อขนาดใหญ่ ปลาในบ่อนี้ปานขังไว้เลย ตั้งแต่ผมมาอยู่หมู้บานบ้านดอนหาดนี้ก็ได้สิบกว่าปีแล้ว บ่อนี้ไม่เคยสูบเลย คือล้างบ่อ และปลาในนี้คาดว่าอาจมีเป็นตัน ๆ ก็ได้ เป็นของพี่เขยพี่สาว ผมแค่มาอาศัยเขาซุกหัวนอน เวลาอยากกินปลามันก็ไม่ได้ยาก บางทีก่อไฟไว้รอเลยก็ได้ ปลาในบ่อนี้จับง่าย เรียกว่าหย่อนเบ็ดลงนี้มันก็งับเบ็ดแล้ว ได้ตัวเล็ก ๆ ก็โยนกลับลงบ่อไป ได้ตัวเหมาะ ๆ ก็เอาตัวนั้นล่ะมาทำกิน และนาน ๆ ผมจะกินปลาในบ่อนี้สักที เพราะมันไม่สู้ปลาตลาด แบบไปเดินโก้ตามตลาดสบตาแม่ค้ามั่ง คือตลาดมันมีแต่ตัวใหญ่ ๆ ตกปลาในบ่อนี้บางครั้งก็เจ็บปากไปหลายตัว กว่าจะได้ตัวที่พอเหมาะ ๆ วันนี้หิวครับ อ่านหนังสือใต้ร่มมะม่วงตั้งแต่เช้า คิดหาอะไรกินแซ่บ ๆ ตอนหิว คิดว่าปลาย่างกับน้ำพริกนี้น่าจะอร่อย ก็ไปเอาเหยื่อปลาสำเร็จรูปมากำหนึ่ง นั่งหย่อนอยู่สองสามรอบแล้วได้ตัวนี้ สด ๆ เลย เสียบปากด้วยตะไคร้ โรยเกลือ ย่างไฟร้อน ๆ จากนั้นจี่พริกดิบ ใส่ครกตำ น้ำปลาลงคน บีบมะนาวราด โอ้โหพี่น้อง หิว ๆ งานนี้อร่อยอย่าบอกใครเชียว ที่บ้านผมไม่อดไม่อยากหรอกเรื่องอาหารการกิน อย่างไก่นี้ก็เยอะ แต่ไม่ชอบที่จะกิน มันไม่อร่อนเหมือนซื้อเอา ฮา เลยมานั่งปั่นเรื่องหาเงินนี่ไง มาเด้อกินข้าวแซ่บ ๆ ยามเที่ยง เรื่องและภาพโดย J A I W