สวัสดี เพื่อนๆ เคยรู้สึกมั้ยว่าอาหารบางอย่างแม้จะดูง่าย ๆ แต่กลับทำให้เรารู้สึกอบอุ่นใจแบบบอกไม่ถูก สำหรับเรา “ผัดผัก” คือหนึ่งในนั้นเลยนะ ฟังดูเหมือนเป็นเมนูที่ไม่มีอะไรพิเศษ ก็แค่เอาผักหลาย ๆ อย่างมาผัดกับน้ำมัน กระเทียม เครื่องปรุงนิดหน่อย แต่ทำไมถึงกินแล้วรู้สึกดีทุกทีเราจำได้ว่าตอนเด็ก ๆ ผัดผักคือเมนูที่แม่ทำบ่อยมาก แทบสัปดาห์ละสามสี่ครั้ง ไม่ได้มีสูตรตายตัวเลย บางวันแม่ใส่ผักบุ้ง บางวันผักกวางตุ้ง บางทีเห็ดกับแครอทก็มา เคล็ดลับของแม่มีอยู่อันเดียวคือ “ใช้กระเทียมเยอะ ๆ” เพราะแม่บอกว่ากลิ่นกระเทียมเจียวหอม ๆ จะทำให้เรากินผักได้เพลินขึ้น ตอนนั้นเรายังเด็กนะ ก็ไม่ได้ชอบผักเท่าไหร่ แต่พอตักข้าวสวยร้อน ๆ ราดด้วยผัดผักน้ำมันหอย กลิ่นกระเทียมผัดแว้บขึ้นมา ก็เปลี่ยนจาก “กินเพราะโดนบังคับ” เป็น “กินเพราะอยากกิน” เฉยเลย แต่ที่ตลกคือ ตอนเด็กเราชอบกินแต่ส่วนที่เป็นน้ำคลุกข้าว ส่วนผักก็ผลัก ๆ ให้แม่ช่วยกินแทน ฮ่า ๆ พอโตขึ้น มาอยู่หอเอง เราก็ต้องทำกับข้าวกินเองบ้าง ตอนแรกคิดว่า “เออ ผัดผักน่ะง่ายน่า แค่โยนผักลงไปก็ได้แล้ว” แต่เปล่าเลย เพื่อนๆ … ความยากของผัดผักคือการควบคุม “เวลา” กับ “ไฟ” ครั้งแรกที่ลองผัดเอง เราผัดจนผักสุกเกิน กลายเป็นแฉะ สีหม่นออกน้ำตาล รสชาติก็งั้น ๆ ไม่สดกรอบแบบแม่ทำเลย เราถึงเข้าใจว่า ผัดผักให้อร่อยต้องใช้ไฟแรง ผัดเร็ว และต้องใส่เครื่องปรุงในจังหวะที่ถูกต้อง หลังจากฝึกไปหลายครั้ง เราเริ่มมีสูตรของตัวเอง เช่น ผัดผักบุ้งต้องใส่น้ำมันก่อนให้ร้อนจัด ตามด้วยกระเทียมสับ ผัดแค่แป๊บเดียวแล้วใส่ผักลงไป ปรุงรสเร็ว ๆ แล้วตักขึ้นทันที ส่วนพวกผักที่เนื้อแข็งหน่อยอย่างบล็อกโคลี่หรือแครอท ต้องลวกหรือเวฟนิดหนึ่งก่อนลงกระทะ จะได้สุกกำลังดี เวลานึกถึงผัดผัก เรามักจะนึกถึงบรรยากาศที่บ้านตอนเย็น ๆ แม่ผัดผักอยู่ในครัว เสียงน้ำมันเดือดฉู่ดังจากกระทะ กลิ่นกระเทียมหอมฟุ้งออกมาจนพ่อกับเราต้องแง้มประตูครัวเข้าไปดม ไม่ใช่แค่เรื่องอาหารนะ แต่คือความรู้สึกที่ได้อยู่พร้อมหน้ากัน กินอะไรง่าย ๆ แต่เต็มไปด้วยความสุขใจ จนตอนนี้ เวลาที่ทำงานมาเหนื่อย ๆ แล้วกลับบ้าน เราก็ยังเลือกผัดผักเป็นเมนูแก้เหนื่อย เพราะไม่ซับซ้อน ใช้วัตถุดิบไม่เยอะ และกินแล้วรู้สึกว่า "บ้าน" อยู่ในใจมีครั้งนึงตอนปีใหม่ เรากับเพื่อน ๆ ไปตั้งแคมป์ พอถึงมื้อเย็นทุกคนทำอาหารกัน เรารับหน้าที่ทำผัดผัก ซึ่งต้องผัดบนเตาถ่านเล็ก ๆ ลมก็พัดทั้งควันทั้งกลิ่นกระจายไปทั่ว ตอนนั้นผักที่ได้เป็นผักจากชาวบ้านแถวนั้น สดมาก เหมือนเพิ่งเก็บจากสวน เราผัดแค่กระเทียมกับน้ำปลานิดหน่อย รสหวานของผักออกมาชัดชนิดที่เพื่อนนั่งกินเปล่า ๆ ยังว่าอร่อย ตั้งแต่นั้นมาก็มั่นใจว่า “ของดีไม่ต้องปรุงเยอะ” สำหรับเรา ผัดผัก = ความเรียบง่ายที่มีความหมาย ไม่ใช่เมนูที่ต้องโชว์เทคนิคซับซ้อนเหมือนอาหารโรงแรม แต่เป็นเมนูที่ใครก็ทำได้ และทุกครั้งที่กินเหมือนเราได้พักจากโลกที่วุ่นวายกลับเข้าสู่ความอบอุ่นอีกครั้ง บางทีความสุขก็อยู่แค่จานผัดผักร้อน ๆ กับข้าวสวยขาว ๆ นี่แหละ ถ้าให้เราเปรียบเทียบ ชีวิตก็เหมือนการผัดผักนะ บางครั้งเราต้องรู้ว่าอะไรควรใส่ลงไปก่อน อะไรควรใส่ทีหลัง ควบคุมไฟยังไงให้พอดี ถ้าผัดนานเกินไป ความสด ความกรอบก็หาย แต่ถ้าทำเร็วเกินไป ก็ไม่สุกพอ การใช้ชีวิตก็เหมือนกัน ต้องรู้จังหวะของตัวเอง และไม่ลืมเติมเครื่องปรุงแห่งความสุขลงไปเสมอ ถ้าเพื่อนๆ อยากลอง เรามีสูตรผัดผักสั้น ๆ ให้เลยนะ เตรียมผักที่ชอบ ล้างให้สะอาด สะเด็ดน้ำ กระทะตั้งไฟแรง ใส่น้ำมันนิดหน่อย เจียวกระเทียมให้หอม ใส่ผักที่สุกยากก่อน ตามด้วยผักสุกง่าย ปรุงรสตามใจชอบ ผัดเร็ว ๆ แล้วตักขึ้นทันที ง่ายเนอะ แต่รสชาติจะขึ้นอยู่กับว่าเราทำด้วยใจหรือเปล่า เพราะสุดท้ายแล้ว ผัดผักที่อร่อยที่สุดสำหรับเรา… คือผัดที่ทำให้คนที่เรารักกินเสมอ ภาพประกอบทั้งหมดโดยผู้เขียน หิวใช่ไหม อยากหาของกินอร่อย ๆ ใช่หรือเปล่า ส่องร้านเด็ดร้านดังได้ที่ App TrueID โหลดฟรี !