Mr.Lee Coffee Songkhla Old Town : ได้มาเพราะแดดบันดาล ที่ตั้งใจว่าจะเดินถ่ายรูปเมืองเก่าให้ครบทุกเส้น คือ โซนนครนอก โซนนครใน โซนนางงาม แล้วค่อยหาที่นั่งพัก กลับต้องปรับแผนกะทันหัน เรื่องถ่ายรูปกับ Street Art ที่มีมากมายหลายจุดเดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่ เพราะแดดมีนาคมยามบ่ายช่างโหดร้ายไม่พ่ายแพ้เมษายน ณ นครนอก ตรงจุดที่ทนไม่ไหว พอหันขวาเจอทางเข้าก็พุ่งเข้าไปอย่างด่วน ไม่มีใครชวนใคร ไม่มีใครลากใคร ทุกอย่างเกิดขึ้นแบบอัตโนมัติ คนหนึ่งเข้าคนหนึ่งตาม ไม่ถามไม่ตอบ ไม่ออกความเห็น ไม่ขอความเห็น นาทีนี้ ไม่ใช่สิ วินาทีนี้ขอแค่อย่างเดียวคือ ที่ร่ม ตามคาด แค่เข้าที่ร่มอารมณ์ก็เปลี่ยน แดดทำอะไรเราไม่ได้อีกต่อไป แต่ถึงอย่างนั้นก็อยากเย็นกว่านี้ จะอาบน้ำก็ไม่ใช่เวลา เครื่องดื่มเย็น ๆ จึงเป็นยอดปรารถนา มองซ้ายขวาหาที่นั่ง พอสติสมประกอบก็เริ่มตะลึงกับ วิวทะเล ตอนเข้ามาก็เห็น แต่อารมณ์มันยังไม่ได้ พอนั่งสบาย ๆ เท่านั้น ประสาทตาและอารมณ์ก็ทำงานปกติ บลูพาราไดซ์ซ่าส์สีฟ้าสวย แค่ดูดแรกความร้อนก็มลาย ทั้ง เปรี้ยว ทั้ง หวาน ทั้ง หอม ทั้ง ซ่าส์ รวมตัวกันมามอบความสดชื่นทันตาเห็น อิทธิฤทธิ์ขนาดนี้ราคาจะขนาดไหนก็ช่าง ตอนสั่งไม่ได้ดูราคา เพราะไม่อยากเสียเวลาแม้วินาที แต่ก็เดาว่าคงไม่ถึงกับต้องขายทรัพย์สินที่มีอยู่น้อยนิดหรอก ปรากฏว่าราคาแก้วละ 35 บาท ส่วนวิวสองล้าน ฟรี! นั่งเสพน้ำสีฟ้าพร้อมกับเสพวิวเบื้องหน้า ช่างเป็นร้านที่แสนดีต่ออารมณ์โดยเฉพาะยามแดดขยันทำงานอย่างนี้ แม้จะตั้งใจมาถ่ายรูป แต่หัวใจได้โปรดอย่าเพิ่งคึก ขืนออกไปถ่ายตอนนี้อาจตายในหน้าที่โดยไม่มีโล่เชิดชูเกียรติ แถมจะโดนสมน้ำหน้าอีกต่างหาก อารมณ์นี้นึกถึงถ้อยคำเทียบเคียงที่ว่า หนีร้อนมาอ้อนเย็น มันใช่เลย วิวเบื้องหน้าช่วยเพิ่มความเย็นในอารมณ์ได้อย่างดี เรือประมง ของจริง ไม่ใช่แค่เอามาวางประกอบฉากให้ถ่ายรูปเล่น ดูดน้ำไปมองไปเห็นน้ำในแก้วสีฟ้า ฟ้าก็สีฟ้า เรือก็สีฟ้า ทุกอย่างสมคบกันเป็นสีฟ้าใช่ไหมนี่ เหนือประกายแดดสะท้อนน้ำ เรือหางยาว ผ่านเข้าฉาก เป็นความเคลื่อนไหวที่ชวนมอง จึงเห็นควรนั่งบ่มอารมณ์ต่อไปให้สุกงอม เรื่องอื่นใดค่อยว่ากันหลังจากงอม ที่นีมีกาแฟสารพัดอย่าง สมกับที่ตั้งชื่อร้านว่า Mr. Lee Coffee แต่ตอนนี้ร่างกายยังไม่อยากได้กาแฟ และไม่หิวสักนิด แต่การนั่งชมวิวราคาหลักล้าน จะจิบแค่น้ำสีฟ้าแก้วเดียวก็ยังไงอยู่ จะว่าผิดก็ไม่ผิดอะไร และเจ้าของร้านคงไม่ไล่ แต่สำนึกตะโกนบอกว่าหยิบเมนูเถอะ แล้วก็ได้ ผัดไทยกุ้งสด ที่ไม่หิวแต่ก็หมด กุ้งตัวใหญ่ ลอยเด่นเป็นศรีแก่จาน และ รสชาติก็อร่อย เกินกว่าจะเป็นแค่อาหารที่สั่งมาแลกกับเวลา แถม เยอะ อีกต่างหาก สรุปว่าถูกใจอีกหนึ่งรายการถัดจากน้ำสีฟ้า จานนี้ราคา 80 บาท ถ้าเทียบกับสิ่งที่ได้ เรียกว่า มหาคุ้มค่าโดยตัวของมันเอง ไม่จำเป็นต้องนำวิวมาส่งเสริมแต่อย่างใด ไม่รู้เพราะยังชมวิวไม่อิ่ม หรือกระเพาะถูกกระตุ้นเสียแล้ว ชีสบอลมันม่วง จึงถูกสั่งมาด้วยความเต็มใจยิ่ง พอมาถึงก็แบะ แบะแล้วถ่าย ถ่ายแล้วกิน พอกินแล้วก็ยืดยานเป็นสะพานโค้ง รายการนี้ราคา 60 บาท หอมหวานมัน สมแล้วที่เจ้าเกิดเป็นชีส สุดท้ายเมื่อทุกอย่างอันตรธานไปจากทุกจาน ก็ได้ความคิดว่า Mr.Lee Coffee Songkhla Old Town รอบหน้าจะมาอีก คราวนี้จะตั้งใจมากินโดยเฉพาะ อยากรู้ว่ากาแฟที่นี่จะรสชาติดีเท่ากับหรือมากกว่าเคาน์เตอร์กาแฟสวย ๆ นั่นแค่ไหน มันจะไม่เหมือนครั้งนี้ ที่พุ่งเข้าร้านเพราะหลบแดดที่แผดเผา [ ขอบคุณทุกภาพถ่าย และอนุญาตให้ใช้ภาพโดย : Ying In Photograph ] พิกัด : ถนนนครนอก ย่านเมืองเก่า สงขลา https://www.google.com/maps/place/Mr.Lee+Coffee+Songkhla/@7.197133,100.5864429,17z/data=!3m1!4b1!4m5!3m4!1s0x304d331bc2edba13:0x7620ccda2bfb5e1d!8m2!3d7.197133!4d100.5886316