รูปภาพหน้าปกโดยผู้เขียน กล่าวได้ว่าเป็นอาหารที่แทบขาดไม่ได้เลยสำหรับคนอีสาน (รวมไปถึงคนทั่วไป) นั่นคือ “ตำบักฮูง” (ส้มตำ) โดยเฉพาะในช่วงเที่ยง ๆ แดดร้อน ๆ อยู่กับเพื่อนเยอะ ๆ หรืออยู่กับแฟน มักจะมีคำกล่าวหนึ่งที่เป็นดังเช่นตัวจุดฉนวนแห่งความหิวกระหาย นั่นคือ “ตำบักฮูงป๊ะ” (แปล: กินส้มตำกัน...ป๊ะ!!!) แค่นั้นแหละ (คิดภาพ) ความเผ็ด ความเค็ม ความแซบ ความนัว (แปล: อร่อยลงตัวอย่างพอดี) ก็แตกพล่านในทุกอนูของลิ้น จนแล้วจนลอด ก็ต้องไปซื้อส้มตำสมดังหมาย รูปภาพโดยผู้เขียน “ตำปูแนยาย!!” (แปล: ตำปูปลาล้าครับยาย) ชุดคำสั่งแห่งความแซบนัว แต่หากต้องการให้สุดต้องต่อท้ายด้วยว่า “เผ็ด ๆ เค็ม ๆ” หรือ “เผ็ดตายบ่เอาเรื่อง” จากนั้นก็นั่งรออย่างใจจดใจจ่อ จนเสียงเรียกดังขึ้นว่า “มาเอาแมะหล่า” (แปล: เสร็จแล้ว/มารับได้แล้ว) ก่อนออกจากร้านอย่าลืมไข่ต้ม แคปหมู หนังไก่ทอดมาด้วย และอีกอย่างที่ขาดไม่ได้เลย อย่าลืมแว๊ะร้านไก่ย่างนะครับ (จะ 5 ดาว หรือไม่ 5 ดาว ก็สั่งมาเถอะครับ) ร้านส้มตำแห่งนี้ตั้งอยู่ข้างโรงเรียนอนุบาลพิบูลย์รักษ์ อำเภอพิบูลย์รักษ์ จังหวัดอุดรธานี เปิดทำการมากว่า 20 ปี แต่ไม่มีชื่อร้านอย่างเฉพาะเจาะจง ทว่าผู้คนจะรู้จักในนาม “ร้านยายม่อง” ซึ่งระดับความนัวจากวันนั้นถึงวันนี้ กล่าวได้ว่าไม่เปลี่ยนแปลง นอกจากเมนูตำปูปลาล้าที่เป็นดั่งเพรชยอดมงกุฎของร้านแล้ว เราต้องสยบให้กับเมนูตำซั่ว ตำมั่วเครื่อง และตำลาว อันเป็น 3 เมนูที่ครองพื้นที่ทั่วหมู่บ้าน รวมถึงบ้านใกล้บ้านไกลในระแวกนั้น อ้อ...และอย่าลืมข้าวปุ้น (ขนมจีน) นะครับ รูปภาพโดยผู้เขียน รูปภาพโดยผู้เขียน ครบองค์แล้วรออะไรหล่ะครับ จัดแจงถ้วยจานช้อนส้อม แกะถุงอย่างละเมียดละไม (อันนี้ต้องย้ำว่าค่อย ๆ ทำนะครับ เพราะผมเห็นโศกอาฏกรรมที่เกิดจากการแกะถุงส้มตำมานักต่อนักแล้ว อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกเลย) แล้วเทลงในจานที่เตรียมไว้ รูปภาพโดยผู้เขียน คำเตือน ก่อนกิน...อย่าลืมปอกไข่ใส่จานเดียวกันกับส้มตำ คลุกเคล้าด้วยแคปหมูและหนังไก่ทอด ระหว่างกิน...หากร้องไห้ อย่าใช้มือเช็ดน้ำตา แนะนำให้ใช้ผ้าสะอาดแทน หลังกิน...อย่าพึ่งไปกินน้ำเย็น เพราะน้ำยิ่งจะทำให้สารแคปไซซินในพริกแตกกระจายออกทั่วปาก ซึ่งนั่นจะทำให้เผ็ดมากกว่าเดิม อย่างไรก็ตาม แนะนำให้กินพวกนมหรือโยเกิร์ตแทน เพื่อลดความเผ็ด รูปภาพโดยผู้เขียน เอาเป็นว่าเล่าไปเรื่อย ไม่เน้นสาระอะไรมากมาย แต่ถ้าใครมาแถว ๆ อำเภอพิบูลย์รักษ์ ก็เชิญแว๊ะไปลองได้ แล้วจะให้ไปทำอะไรแถวนั้น อ้อ...มาไว้พระครับ สุดท้าย...ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านจนจบ...และขอให้ความนัวจงสถิตแก่ท่าน