ร้านกาแฟ คือความฝันเล็ก ๆ ของผู้หญิงหลายคนรวมถึงตัวเราด้วย และการที่จะเปิดร้านกาแฟได้นั้น สิ่งที่ต้องทำคือต้องหาประสบการณ์ เรียนรู้ และลองทำซะก่อน เราเลยมาทำงานร้านกาแฟ เพื่อให้ได้เรียนรู้สิ่งที่เราอยากจะทำ ว่าเรารักจริง ๆ รึเปล่าแล้วเราสามารถทำออกมาได้ดีไหม เพราะถ้าไม่รู้จักฝึกฝนคงไม่สามารถทำได้อย่างแน่นอน ตั้งแต่เรียนจบเราก็เริ่มทำงานร้านกาแฟเลย แม้ว่าเงินเดือนจะน้อยแต่ก็ควรลองทำสักครั้งเพื่อจะได้รู้ตัวเองว่าชอบจริง ๆ หรือแค่ตามกระแส ร้านที่เราทำเป็นร้านขนาดกลาง มีกาแฟ เครื่องดื่ม ขนมปังโทส อาหารเช้า ของกินเล่น และบิงซู พนักงานในร้านมี 3 คนสลับเวรกัน คือทำวันละ 2 คน ทำให้สามารถเรียนรู้งานได้เต็มที่ เพราะได้ลองทำทุกอย่างและควรเป็นให้เร็วที่สุด ถ้าหากเราช้าพนักงานอีกคนจะเหนื่อย เราเลยต้องพยายามทำให้ดี การทำงานร้านกาแฟต้องเปิดเช้า เพื่อให้ทันคนทำงานช่วง 8 โมง เริ่มแรกก็ต้องเริ่มจากทำความสะอาดให้เนี้ยบ เพราะหัวใจของร้านอาหารคือความสะอาดดูดี ก็คือกวาด เช็ด ถู ให้รอบคอบ ถ้าร้านไม่กว้างหรือของไม่เยอะก็อาจจะไม่ลำบากเท่าไหร่ แรก ๆ เรายังทำเครื่องดื่มไม่เป็น ก็ต้องล้างแก้ว ล้างจานไปก่อน สิ่งที่ต้องทำคือดู จำ และลองทำ ที่ร้านของเราไม่จดสูตร ต้องอาศัยความจำและทำจนคล่องมือ เราคิดว่าดีมากเพราะทำให้เราพยายามมากขึ้น สิ่งที่เราทำได้อย่างแรกเลยคือพวกเครื่องดื่มทั่วไป เช่น ชาเขียว ชาเย็น นมสด โกโก้ ตีวิปครีม เป็นต้น ส่วนใหญ่เครื่องดื่มถ้าจำสูตรได้ก็ไม่ยาก เพราะมีแก้ว ช้อนไว้ตวงให้ได้สัดส่วนที่ถูกต้อง จากนั้นก็พวกโทส แรก ๆ ก็มีทำไหม้บ้าง ทำไม่สวยบ้าง แต่ก็ใช้เวลาเรียนรู้ไม่นาน พยายามดูเวลาให้แม่นก็พอ สิ่งที่ยากรองลงมาคือ บิงซู สิ่งที่ยากคือการจัดทรงให้เป็นทรงสวย โดยการใช้มือตบ ๆ และจัดจานให้สวยงาม ต้องทำเร็วด้วยไม่อย่างนั้นจะละลาย เรื่องนี้เราใช้เวลานานมากเพราะเรากะน้ำหนักมือไม่ถูก แต่ที่ยากที่สุดคือ กาแฟ กาแฟทำยากมากสำหรับเรา เพราะเรา ' ไม่กินกาแฟ ' คิดว่าแปลกอยู่เหมือนกันเพราะเราอยากเปิดร้านกาแฟ แต่ดันไม่กินกาแฟ เราไม่รู้ว่ากาแฟแต่ละอย่างรสชาติยังไง เราต้องเริ่มเรียนรู้จากกาแฟว่า อะไรอ่อนสุดเข้มสุด มอคค่าคือกาแฟใส่โกโก้ เข้มสุดคืออเมริกาโน เป็นต้น เราต้องกินกาแฟวันละแก้วเพื่อให้จำรสของกาแฟแต่ละอย่างจนกินเป็น ต้องทำให้เจ้าของร้านกินโดนติแล้วติอีก เพราะเครื่องทำกาแฟที่ร้านเป็นรุ่นที่ต้องกะแรงมือเอง ถ้ากดผงกาแฟแน่นไปกาแฟก็จะขม ถ้ากดบางไปกาแฟก็จะจืด แต่ถ้ากดพอดีรสจะออกขมติดเปรี้ยวที่ปลายลิ้นนิด ๆ เราใช้เวลาฝึกนานมาก และก็รู้ตัวว่าเราสามารถอดทนได้เพราะชอบจริง ๆ อีกอย่างของร้านคือลูกค้า เราต้องพยายามจดจำลูกค้าประจำ ว่าเขาทานอะไร เป็นการสร้างความประทับใจให้กับลูกค้าว่าเราจำเขาได้ พยายามจำชื่อลูกค้าให้แม่น ต้องดูแลลูกค้าให้เท่าเทียม ร้านต้องสะอาด ลูกค้าต้องไม่รอของนาน อาหารต้องรสชาติดี จัดจานต้องสวย ต้องแต่งร้านทุกวัน ปริมาณต้องพอเหมาะไม่มากไม่น้อย ลูกค้าถามรสชาติ หรือส่วนประกอบในเมนูก็ต้องบอกได้ อย่าละเลยเพราะบางอย่างลูกค้าอาจแพ้ ต้องระวัง ตอนเราทำงานร้านกาแฟ กลิ่นขนมปังติดตัวติดผมทุกวัน แต่เรามีความสุขมาก รู้เลยว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่ชอบ เราจะไม่รู้เลยว่าเราอยากมีร้านเป็นของตัวเองมาก ๆ ถ้าหากไม่ได้ลองมาใช้ชีวิตกับสิ่งที่เราชอบ ถ้าไม่หากไม่ได้ลองทำ คงไม่รู้ว่ามันยากกว่าที่คิด วัตถุดิบก็ต้องดี ต้องคิดให้รอบคอบทั้งราคาวัตถุดิบ ราคาขาย ราคาโปรโมชั่น เราอยากแต่งร้านของเราแบบไหนเราก็สามารถรู้ความชอบของลูกค้าได้ ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีมาก ๆ ในชีวิตเราเลย เพราะหากเราไม่ได้เปิดร้านกาแฟที่เป็นร้านใหญ่โตได้ แต่เราก็มีอาชีพติดตัวที่เราสามารถทำได้ ภาพประกอบโดย Majiiwmewja ภาพปกจาก Canva.com