เข้าสวนยางพาราทีไร มักได้ผักพื้นบ้านกลับมากินกับข้าวเสมอ รอบนี้ขอนำเสนอ “ต้นตีนกวาง” และเป็นธรรมดาของพืชพื้นบ้านที่มักมีหลายชื่อ นอกจกตีนกวางแล้วยังถูกเรียกในอีกหลายชื่อ ได้แก่ ตีนนกยูง, กูดตีนฮุ้ง เป็นต้น จะเห็นว่า ชื่อต้นตีนกวางบางพื้นที่มีคำว่ากูดนำหน้า ใช่แล้วครับ ตีนกวางเป็นพืชตระกูลเฟิร์นอย่างผักกูดนั่นแหละ แต่เป็นประเภทเฟิร์นดิน ชอบป่าโปร่ง พื้นที่โล่ง พบมากทางภาคใต้ของไทย หากมาเยือนภาคใต้จะพบว่าพวกมันงอกอยู่ตามสวนยางพาราแทบทุกสวน ชาวสวนมักเด็ดยอดอ่อนมากินกับข้าวเสมอ นอกจากสวนยางพาราแล้วก็สามารถพบเจอได้ตามพื้นที่โล่งทั่วไป พืชชนิดนี้ขึ้นเองตามธรรมชาติ เมื่อก่อนชาวบ้านมักเก็บมากินกันเอง แต่ปัจจุบันสามารถมองหาได้ในร้านค้าชุมชน มีนักขายผักหัวใสเก็บมาขายอยู่บ้างแล้ว ตีนกวางแทงต้นสูง มักงอกขึ้นต้นเดี่ยว ๆ ส่วนปลายเป็นใบเรียวคล้ายขนนก เรียงเป็นรัศมีรอบต้น มองเผิน ๆ เหมือนเท้ากวาง และเท้านกยูง ผู้ค้นพบคนแรกเห็นแล้วก็เลยเรียกตามนั้น ตีนกวางฉ่ำน้ำคล้ายผักกูด รสจืด นำมากินได้ง่าย ๆ โดยลวกจิ้มน้ำพริก หรือบูดู ซึ่งเป็นเมนูรวดเร็วของชาวสวนยาง โดยระหว่างกรีดยางก็เด็ดยอดดอ่อนต้นตีนกวางไปด้วย เมื่อเสร็จภารกิจช่วงเช้า ก็ถือยอดตีนกวางมาบ้าน ล้างน้ำทำความสะอาด ติดไฟตั้งหม้อ ลวก พร้อมรับประทาน นอกจากลวกธรรมดา ๆ แล้ว ถ้าหากใครมีเวลามากพอจะพิถีพิถันก็สามารถ นำไปลวกกับน้ำกะทิก็ได้ อร่อยแบบมัน ๆ กินเพลินเหมือนกัน ทั้งนี้จะนำไปใส่ในแกงเลียง ใส่ต้มไก่บ้าน หรือผัดน้ำมันหอย ก็เจริญอาหารดี การนำผักมาลวกกับน้ำกะทิเป็นสูตรลวกผักที่ชาวใต้นิยมกัน เพราะจะทำให้ผักมีรสชาติที่ดีขึ้น แต่ก็ต้องใช้เวลาจัดหาน้ำกะทิอีกนั่นแหละ เสียเวลา สู้ลวกธรรมดา ๆ ไปเลยดีกว่า เพราะอย่างไรแล้วผักตีนกวางนี่ก็อร่อยอยู่ในตัว ภาพประกอบโดยผู้เขียน หิวใช่ไหม อยากหาของกินอร่อย ๆ ใช่หรือเปล่า ส่องร้านเด็ดร้านดังได้ที่ App TrueID โหลดฟรี !