จากความตั้งใจที่ว่า "สงกรานต์นี้จะกลับบ้านไปหาแม่" แต่ต้องมาพับโครงการเพราะ Covid-19 ระบาด กับเวลาว่างที่ต้องอยู่บ้านนาน ๆ อาจเป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้ช่วงนี้ผู้เขียน "คิดถึงแม่ และช่วงเวลาตอนเป็นเด็ก" บ่อย ๆ เวลาคิดถึงแม่ มักจะไม่ใช่คิดถึงหน้าแม่ แต่มักจะมีเรื่องราวติดตามมาเสมอ อย่างหลายวันที่ผ่านมาและวันนี้ อยากกินอะไรเย็น ๆ แต่ต้องไม่ใช่ เครื่องดื่มแล้วใส่น้ำแข็งก้อนลงไป สมัยเด็ก เด็กบ้านนอกแบบผู้เขียนรู้จักเครื่องดื่มเย็น ๆ ก็เพียง น้ำแข็งใส่น้ำหวานที่ซื้อเป็นขวดมาชง ส่วนน้ำแข็งแม่จะซื้อแบบเป็นก้อนใหญ่ ๆ ที่เรียกว่า "หนึ่งมือ" แล้วเอามาทุบให้เป็นก้อนเล็ก หรือถ้าซื้อกินจะมีร้านค้าเล็ก ๆ ในหมู่บ้านที่เรียกว่า "โรงร้าน" เวลาจะกินก็เอากระติกไปซื้อ "โอเลี้ยง" มากิน จนเมื่อโตขึ้น ไฟฟ้าเริ่มเข้าถึง ที่บ้านจึงเริ่มมีตู้เย็นไว้ทำน้ำแข็ง และอีกสิ่งหนึ่งที่เข้ามาในชีวิตก็คือ “หวานเย็น” แบบทำเอง โดยการชงน้ำหวาน หรือเครื่องดื่มประเภทไมโล โอวันติน แล้วเอาไปแช่ในช่องฟรีซของตู้เย็น ทิ้งไว้จนเครื่องดื่มแข็งเป็นเกล็ดน้ำแข็งแล้วค่อยเอาออกจากตู้เย็นมาตักกิน อารมณ์ตอนเด็ก ๆ ก็จะเหมือนได้กินไอติมแท่ง ที่เป็นแบบอยู่ในถังแล้วเขย่าให้แข็งเลย จะต่างก็เพียง ที่ได้กินเป็นไอติมเกล็ดน้ำแข็งในแก้วที่ต้องใช้ช้อนตักเท่านั้น ส่วนรสชาตินั้น ไม่ต่างเท่าไหร่ มีความหวาน + ความเย็น สามารถเปลี่ยนรสชาติได้ตามต้องการ ซึ่งสมัยก่อนจะมีน้ำหวานขายในตลาดหลายรสมาก รสส้ม รสสับปะรด รสองุ่น ฯลฯ ซึ่งถ้าไอติมที่กินเป็นสีแดง กินเสร็จทั้งปาก ทั้งลิ้น ก็จะพลอยแดงไปด้วย มาวันนี้ ชีวิตกลับมาเรียบง่ายเพราะอยู่บ้านเพื่อชาติ ผู้เขียนระลึกถึงความหลัง หยิบไมโล + โอวัลติน แบบ 3 in 1 ที่มีอยู่ในตู้ ฉีกซองเทใส่แก้ว เติมน้ำร้อน คนให้ละลายแล้วเอาไปแช่ช่องฟรีซ รอจนกลายเป็นน้ำแข็ง ก็เอาออกจากตู้เย็นมากินได้เลย ได้ของหวานราคาถูก ที่สำคัญทำง๊าย ง่าย .... ลิ้นสัมผัสรสหวาน บวกความเย็น เอร็ดอร่อย และคิดถึงแม่เข้าไปอีก จนต้องมานั่งพิมพ์บทความ อยู่บ้านว่าง ๆ ลองทำกินดูนะคะ กินได้อร่อย แม้คุณจะเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ตาม แต่ขอบอกเลยว่า เด็ก ๆ ชอบมาก และถ้าใช้เป็นพวกน้ำหวานหลากสี หลากรส จะได้ไอติมโบราณที่ไม่ซ้ำรสชาติเลย ลองดูค่ะ **ภาพถ่ายโดยผู้เขียน**