บ้านเราอยู่ชานเมืองกรุงเทพฯ หลายสิบปีก่อนดูเหมือนห่างไกลจากความเจริญมาก จนกระทั่งเมื่อสิบปีที่แล้ว ความเจริญเริ่มมาเยือน จึงมีเซเว่นฯ ลักษณะเป็นห้องแถว 2 คูหาเล็กๆ ที่เป็นที่พึ่งพิงของชาวบ้าน และคนที่ทำงานในละแวกนั้น จนกระทั่ง 2 ปีที่ผ่านมา ความเจริญครั้งใหญ่มาถึงปากซอยบ้านเราแล้ว เพราะรถไฟฟ้าสายสีม่วงเริ่มเปิดให้บริการเดินรถ เซเว่นฯ หน้าปากซอยจึงย้ายมาอยู่ใกล้ทางขึ้น-ลงสถานีรถไฟฟ้า พร้อมกับขยายพื้นที่เป็น 3 คูหาใหญ่กว่าเดิมหลายเท่าตัว และยังมีที่จอดรถกว้างขวางกว่าเดิม ทำให้ลูกค้าไม่ต้องจอดรถข้างถนนให้เสียพื้นที่การจราจร เราเองเป็นขาประจำเซเว่นฯ เริ่มตั้งแต่ตอนเช้าก่อนไปทำงานก็แวะซื้อขนมรองท้อง ขากลับแวะซื้อขนมเข้าบ้านไปฝากลูก ไม่นับรวมช่วงกลางวันที่แวะไปซื้อขนมเซเว่นฯ ในที่ทำงาน ในฐานะขาประจำเซเว่นฯ เราสังเกตเห็นว่า เซเว่นฯ หน้าปากซอยบ้านเรา ไม่ได้เป็นเพียงร้านค้าสะดวกซื้อ แต่เป็น "พื้นที่ชีวิต ที่ทุกชีวิตได้พักพิง" หมาหน้าเซเว่นฯ มีที่นอน มีคนซื้อไก่ย่าง/หมูย่าง/ลูกชิ้นปิ้ง เลี้ยงหมาหน้าเซเว่น บางตัวนิสัยดีก็จะถูกอุ้มกลับบ้านไปเลี้ยงดูต่อ เป็นหมามีอนาคตไปอีก ลุงป้าซาเล้งขายกระดาษแล้วมาแวะเติมเงิน พอเติมเงินไม่ได้ ก็ต้องอาศัยพนักงานเซเว่นฯ ช่วยเหลือ บางคนเดินทางมาร้อน ๆ ขอแวะมาพักตากแอร์ที่เซเว่นฯ แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ก็ชื่นใจแล้วนะคะ ช่วงไหนเรามีงานด่วน ต้องกลับบ้านดึก พอลงจากสถานีรถไฟฟ้าก็แวะเข้าเซเว่นฯ ซื้ออาหารนั่งกินไปชิวๆ รอคนที่บ้านขี่จักรยานมารับเข้าบ้าน ไม่ต้องยืนรอปากซอยเปลี่ยวๆ อีกต่อไป วันไหนฝนตกหนัก ก็แวะเซเว่นฯ ซื้อของกินนั่งรอว่า เมื่อไหร่ฝนจะหยุดแล้วค่อยเข้าบ้าน บางครั้งมีอารมณ์ว่า พ่อพาลูกชายมานั่งกินขนมที่เซเว่นฯ รอแม่กลับบ้านก็มีประจำ นอกจากนี้ เซเว่นฯ ปากซอย เป็นพื้นที่ทำกินของพ่อค้าแม่ค้า Street Food สาระพัดรถเข็น เพราะต่างก็มาจอดรอลูกค้าหน้าเซเว่นฯ ป้าขายหมูปิ้งมาเป็นเจ้าแรกตั้งขายตั้งแต่เช้ามืด ตกบ่ายน้าขายลูกชิ้นทอด ลุงขายกระเพาะปลา ค่ำหน่อยร้านส้มตำ ไส้กรอกอีสาน ลูกชิ้นปิ้ง ปลาหมึกย่าง ก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ ฯลฯ ก็พากันมาขายเพียบ รถเข็นต่างๆ จัดสรรพื้นที่กันอย่างลงตัว ลูกค้าอย่างเราอบอุ่นใจ มีของให้เลือกกินเยอะเลย สามารถซื้อหิ้วกลับเข้าไปฝากคนที่บ้าน หรือคืนไหนหิว ๆ ก็ปั่นจักรยานออกมาซื้อกินได้จนถึงประมาณ 4 ทุ่ม รถเข็นจึงแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน ก่อนจะตื่นมาสู้กันต่อในวันรุ่งขึ้น จากการสอบถามพ่อค้าแม่ค้า ทำให้ทราบว่า แต่ละร้านล้วนแต่เป็นคนในละแวกนั้น ทุกคนสามารถมาทำกินได้โดยไม่ต้องเสียค่าเช่าที่ ไม่ต้องเสี่ยงตะเวนพารถไปขายที่ไหนไกลบ้าน เพราะในแต่ละวันรถเข็นต่าง ๆ จะไปตั้งร้านรอลูกค้าที่หน้าเซเว่นฯ หรือซอยข้างสถานีรถไฟฟ้าและเซเว่นฯ เพื่อสร้างรายได้เลี้ยงครอบครัว เราว่านะ เซเว่นฯ ไม่ใช่ร้านค้าสะดวกซื้อ แต่มันคือส่วนหนึ่งของชีวิตผู้คน ไม่ว่าจะเมืองหลวง หรือชานเมือง เซเว่นฯ ต้องการลูกค้า … ส่วนลูกค้าต้องการเซเว่น เพราะเซเว่นฯ ทำให้เราได้กินอาหารรถเข็นที่หลากหลาย :)