สวัสดีครับ ผมเป็นนักเขียนใหม่วันนี้ผมมาเขียนเรื่องชีวิต ผมรักการทำอาหารเป็นอย่างมากและการเขียนบทความแต่ก่อนจะอ่านชีวิตความหลังผม ขอให้ทุกคนให้กำลังใจผมด้วยการอ่านเรื่องนี้ให้จบและอ่านเรื่องต่อไปที่ผมแต่งนะครับ ผมตื่นมา ผมก็เห็นคนที่อยู่ข้างผมตอนตื่นเช้าก็เป็นคุณย่าผม ผู้ที่ทำอาหารให้ผมกินตั้งแต่เด็กจนโตและมีเคล็ดลับทางด้านอาหารที่มีรสชาติอร่อยที่สุดจน ผมชอบถามและชมรสชาติของมัน ย่าผมก็ไม่ได้จบเชฟหรือวุฒิสูงหรืออย่างไร ผมยังจำความได้เมื่อก่อนย่ายังบอกผมถึงสมัยเด็กว่าย่าสมัยนั้นย่ายังอยู่กับทวด ทวดของย่าเป็นคนเก่งด้านอาหารอย่างมาก เพราะต้องทำอาหารให้ทหารกินทวดของย่า มีสามีเป็นถึงร้อยเอกจึงได้ทำอาหารให้กับทหารและเรียนทำอาหารไปด้วย ย่าจึงได้รับฝีมือทำอาหารมาจากมาจากทวด เท่าที่ผมจำได้ผมอายุได้8ขวบย่าพาผมไปหาทวดแต่ผมก็ยังแปลกใจมากๆทวดผมอายุ 70-80 ทวดยังแข็งแรง เขาเริ่มสอนเกี่ยวกับการทำอาหารแต่มันก็น่าตลกมาก เพราะผมกับทวดคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะทวดมีปัญหาทางการฟังมันตลกแต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ทวดเริ่มสอนเกี่ยวกับเมนูของหวานมันเป็นขนมที่จังหวัดผมหากินอยากมาก ถ้าทวดไม่ทำให้กินผมคงน่าจะไม่รู้เลยว่ามันมีเมนูนี้ด้วย มันคือของหวานชื่อขนมเทียนแก้ว ทวดบอกว่าถ้าเกิดทำมันพลาดขึ้นมาแป้งจะไม่นุ่มและไม่สุกกลิ่นของแป้งจะกลบรสชาติของไส้ด้านในเมื่อต้มนิ่งเสร็จ ผมที่ขอลองรสชาติก่อน มันรู้สึกว่ารสชาติแป้งของมันนุ่มและไส้มะพร้าวด้านในมีความหวานที่พอตัว ผมชอบมันมากๆจนถึงทุกวันนี้เมื่อผมกินขนมเทียนแก้วมันทำให้ผมคิดถึงทวดมากและทวดผมก็สอนเกี่ยวกับการห่อใบเตยด้วย มันเป็นเที่ยวที่ผมได้ความมากเลย ผมจึงขอขอบคุณย่าที่พามาหาทวดมากๆ เมื่อผมอายุ 13 อีกครั้งย่าจึงให้ผมไปหาทวด เพื่อที่จะสอนทางด้านอาหารอื่นอีก ผมที่นั่งตั๋วรถไปโดนที่ไม่ได้บอกทวดเมื่อรถถึงหน้าบ้านผมกำลังจะเข้าไปแต่ทวดกับพูดกับผมว่า หนูคือใครทำให้ผมงง เป็นอย่างมากแต่หลังจากวันนั้นที่ผมกลับไปผมก็ไม่ได้ไปเที่ยวหาแกโดยความที่จังหวัดมันค่อนข้างใกล้ ผมจึงบอกไปว่า ผมคือใคร เขาเริ่มทำหน้าหายสงสัยก่อนที่จะเดินเข้ามากอดผม ผมดีใจเป็นอย่างมากที่ทวดยังจำผมได้ ทวดเริ่มร้องไห้ออกมาโดยความคิดถึงผมจึงบอกว่าผมจะอยู่ตรงนี้เสมอและขอโทษเรื่องที่ไม่ได้มาหาทวด ทวดเริ่มหายร้องก่อนที่จะพาผมมากินข้าวกับต้มยำกุ้ง เมื่อลิ้นได้สัมผัสรสชาติความหลังก็กลับมาทวดเริ่มยิ้มเมื่อ ผมกินอาหารของท่านจนขอข้าวเพิ่ม ผมจึงขอทวดสอนเกี่ยวกับอาหารแกงบ้าง เพราะผมทำแค่ของหวานเป็น ทวดยิ้มก่อนที่จะพาผมเข้าห้องครัว ผมชอบกลิ่นห้องครัวเดิมๆนี้มาก ถึงแม้จะไม่เปลี่ยน แต่มันทำให้ผมย้อนกลับไปเหมือนตอนเด็กเหมือนเดิมเลยครับ ผมเริ่มที่จะขอทวดที่ผมจะทำให้ทวดกินเป็นเมนูแกง ของประเทศไทย ผมบอกให้ทวดรอและผมจึงเริ่มเข้าครัวและลงมืออย่างพิถีพิถันทวดยิ้มหลังจากเห็นเมนูที่ผมทำ ก่อนที่ทวดจะเริ่มจากน้ำซุปและเริ่มเข้าไปแตะที่ลิ้น ทวดมองหน้าผมและพูดกับผมว่ารสชาติมันเผ็ดเปรี้ยวลงตัวและเริ่มกินต้มยำกุ้งที่ทำอย่างอร่อย ผมเห็นท่านยิ้มผมก็พอใจแล้วและนี้คือเรื่องของความหลังอาหารของอาหารครับ ผมอยากจะบอกว่าให้เราลองทำลองลงมือตอนนี้อาจจะยังไม่สายและถ้าได้ลองทำคุณอาจจะติดใจและผมขอให้กำลังใจคนที่เก่งทางด้านอาหารแต่กำลังท้อแท้ด้วยนะครับว่าผมจะอยู่เป็นกำลังใจที่ดีเสมอครับเครดิตภาพทั้งหมดมาจาก PixabayเครดิตภาพปกCANVAเครดิตภาพที่ 1 โดยshelleywiartเครดิตภาพที่ 2 โดยJESHOOTS-comเครดิตภาพปก 1 และภาพที่ 3 โดยThutruongvnเครดิตภาพปก 2 และาภาพที่ 4 โดยWaratharnสูตรเด็ด เคล็ดลับอาหารหลากหลาย เข้าไปดูได้ที่ App TrueID โหลดฟรี!