ที่จังหวัดนราธิวาส มีมะเขือชนิดหนึ่งซึ่งหารับประทานยาก แม้แต่คนในพื้นที่เองยังมีโอกาสพบเจอน้อย ฉะนั้นเมื่อเห็นเมื่อไหร่เป็นต้องรีบซื้อ หรือเก็บทันที (กรณีเจอต้นของมัน) มะเขือผี ที่ผมหยิบมาเล่า แม้หายาก แต่ก็มีหลายชื่อเรียก ชาวจังหวัดนราธิวาสนั้นบ้างเรียก มะเขือดิน, มะเขือหนาม, มะเขือนกคุ่ม จังหวัดพังงาเรียก มะเขือข่อย ส่วนภาคกลางรู้จักในชื่อ มะเขือผี ด้วยผมพื้นเพเป็นชาวจังหวัดนราธิวาส จึงคุ้นกับชื่อมะเขือดิน มะเขือหนาม และมะเขือนกคุ่มมากกว่า หากจะให้อธิบายลักษณะของเจ้ามะเขือนี้ก็แจกแจงตามชื่อได้เลย นั่นเพราะมันเป็นไม้เลื้อยคลุมดิน ใบและผลคล้ายมะเขือพวง หรือมะแว้ง ผล ต้น ใบ มีหนาม อยู่ ๆ จะเก็บลูกมะเขือชนิดนี้มากิน โดยใช้มือกำแล้วปลิดไม่ได้เด็ดขาด เพราะจะถูกหนามตำเอา เจ็บไม่ใช่เล่น ส่วนคำว่ามะเขือนกคุ่ม ก็เพราะต้นเตี้ย ๆ คลุมดิน อยู่ในระดับตัวของนกคุ่มนั่นเอง (นกคุ่ม เป็นนกเล็ก ๆ ที่อาศัยอยู่ตามทุ่งหญ้า ป่าโปร่ง บินไม่ได้ แต่วิ่งเร็วจี๋) มะเขือผี มีหนาม แต่แปลก หนามนี้หากโดนน้ำพริกต่าง ๆ แล้วจะอ่อนยวบ กัดกรวบได้ทันที ต่างจากตอนอยู่ในต้นที่มือโดนแล้วเป็นต้องโอ้ย! เพราะต้องระวังหนามตำ จึงอาจเป็นที่มาของคำว่าผีได้ สูตรกินมะเขือผี มีทั้งแช่ในน้ำพริกก่อนกับต้มให้หนามอ่อน สำหรับผมแล้วเลือกวิธีต้มให้หนามอ่อน แล้วค่อยนำมาจิ้มน้ำพริก เนื่องจากแม้น้ำพริกจะทำให้หนามสด ๆ ของมะเขือผีอ่อน แต่มันก็ยังสะดุ้งลิ้นอยู่ดี ที่สำคัญก่อนการกิน ต้องล้างน้ำให้สะอาดทุกครั้ง เพราะผลมะเขือผีเรี่ยดิน จึงมีเศษดิน เศษทรายเล็ก ๆ ติดอยู่จำนวนมาก รสมะเขือผี ออกเฝื่อน ๆ คล้ายมะเขือพวง มะแว้ง แต่เนื้อสัมผัสนุ่มลิ้นกว่า สำหรับคนที่ไม่ชอบรสชาตินี้ อาจจะไม่เข้าใจ แต่หากใครที่ชื่นชอบจะบอกว่า มีอีกไหม? เพราะเสน่ห์ของมันนอกจากความอร่อยในสไตล์มะเขือพวงแล้ว ยังแฝงความภาคภูมิใจลงไปด้วย เนื่องจากหารับประทานยาก บางที่ซื้อขายกันหลักร้อยต่อกิโลกรัม สาเหตุที่มะเขือผีไม่ค่อยถูกพบเจอนัก นั่นเพราะเป็นพวกมะเขือป่า ชอบขึ้นในที่โล่ง โดยเฉพาะพื้นที่สวนที่เพิ่งถูกโค่น เช่น สวนยางพารา เป็นต้น ดังนั้นจึงอธิบายง่าย ๆ ได้ว่า พื้นที่ที่เพิ่งถูกถางพง หรือเผา แล้วมาปลูกผักนั่นแหละ มะเขือผีชอบนัก นอกจากนี้ยังปลูกยาก นักวิชาการเกษตรหลายคนพยายามขยายพันธุ์โดยการนำยอดมาตอนกับต้นมะอึก ซึ่งก็ได้ผลระดับหนึ่ง ท้ายนี้ขออธิบายเพิ่มเติมว่า การโค่นสวนยางพารา กับปลูกผัก สัมพันกันอย่างไร เนื่องจากต้นยางพาราเมื่อมีอายุถึงวาระ ก็ต้องโค่นเพื่อปลูกใหม่ ระหว่างที่โค่น และลงต้นกล้านี่เอง สวนจะโล่ง และมีพื้นที่ว่างมาก เกษตรกรมักจะใช้พื้นที่ส่วนนี้ปลูกผัก เช่น แตงกวา ถั่วลิสง ถั่วฝักยาว เมื่อกล้ายางพาราเติบใหญ่จึงเลิกปลูกผัก ช่วงพื้นที่ยังโล่งนี่เอง ที่ทำให้เจอต้นมะเขือผี หรือมะเขือหนามได้บ่อย ทั้งนี้พื้นที่โล่งต่าง ๆ ตามชนบทก็มีโอกาสพบเจอหากไม่ใช้ยาฆ่าวัชพืชบ่อยนัก ภาพประกอบโดย ผู้เขียน หิวใช่ไหม อยากหาของกินอร่อย ๆ ใช่หรือเปล่า ส่องร้านเด็ดร้านดังได้ที่ App TrueID โหลดฟรี !