เรื่องราวของขนมโอ้โล่หรือไข่หงส์นั้นถ้าจะให้เขียนกันจริงๆ เขียนยังไงก็ไม่จบหรอก เพราะเป็นขนมที่ผู้เขียนเกิดมาก็เจอเลย ทำไมถึงต้องพูดแบบนั้นก็เพราะว่าคนทำก็คือแม่ของผู้เขียนเอง ตั้งแต่จำความได้ก็เห็นแม่นั่งทอดขนมชนิดนี้ขายแล้ว ที่จริงมันก็คือขนมไข่หงส์ธรรมดานี่แหละ ขนมก้อนกลมๆ มีไส้ถั่วเหลืองอยู่ข้างใน บางเจ้าคลุกงา บางเจ้าเคลือบน้ำตาล แต่แม่เรียกขนมโอ้โล่ แม่ทอดขายมาตั้งแต่สมัยสาวๆสมัยนั้นขาย 4 ชิ้น 1 บาท จนทุกวันนี้ ขายก้อนละ 5 บาท แต่ถ้าใครซื้อ ครบ 20 บาท แม่มีแถมให้ด้วยนะ สรุปก็ 5 ชิ้น 20 ตกแค่ชิ้นละ 4 บาท :::แม่กำลังทอดขนม แต่ก็ไม่ใช่ว่าแม่จะทำขนมนี้อยู่ตลอดหรอกนะ เพราะอาชีพหลักของแม่คือทำนา ทำไร่ พอหมดฤดูกาลทำนา ทำไร่ นั่นแหละ ถึงได้หยิบขนมนี้ขึ้นมาทำ บางทีถ้ามีงานอื่นก็ไม่ทำเป็นปีสองปีเลยก็มี สูตรของแม่คือสูตรไม่เคยตายตัว ฮ่า ฮ่า.. เดี๋ยวก็ปรับไปเรื่อย วันไหนทักแกว่าแม่แป้งแข็งจังแกก็จะบอกว่าลูกค้าชอบแข็ง ถ้าเราทักแกว่าแม่แป้งนิ่มจังไม่กรอบ แกก็จะบอกว่าลูกค้าชอบนิ่มๆ แต่ความพิเศษจริงๆ ของแม่ อยู่ที่ไส้ ไม่ว่าจะเป็นไส้เผือก ไส้มันเทศ หรือไส้มะพร้าว รสชาติจะหวานมัน อร่อย ไส้ถั่ว เผือก มัน ก็จะเป็น ถั่ว เผือก มัน ล้วนๆ ไม่มีแป้งผสมเหมือนเจ้าอื่น ทั้งๆ ที่ยุคนี้ ข้าวของอุปกรณ์ค่าครองชีพนั้นเรียกได้ว่ามันแพงไปซะทุกอย่าง จริงๆ แล้วแม่ได้หยุดทำขนมโอ้โล่นี้ไปนานมากประมาณ 6-7 ปี แต่ที่ได้กลับมาทำนั้นก็เป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ แม่มาเฝ้าไข้พี่สาวของผู้เขียนที่ป่วยเป็นมะเร็ง เฝ้าไข้คนป่วยก็พอมีเวลาว่างอยู่บ้าง แม่เลยทำขนมขายเล่นๆ แต่ขายไปขายมาลูกค้าติดใจ ตอนนี้เลยหยุดขายไม่ได้ มีทั้งลูกค้ามารับไปขายต่อ และซื้อไปทานเอง เสน่ห์มันอยู่ตรงที่แม่ไม่หวงไส้ แป้งบาง แถมราคาก็ถูกอกถูกใจลูกค้าอีกด้วย . ::ภาพประกอบโดยผู้เขียน