ยุคเศรษฐกิจผันผวนเช่นนี้ อย่าว่าแต่ข้าวยากหมากแพงเลย ข้าวก็แล้งหมากยังตาย ต้องตกอยู่ในภาวะรัดเข็มขัดจนเอวกิ่ว ยิ่งคนทำงานหาเช้ากินค่ำด้วยแล้ว จะซื้ออะไรกินก็คิดแล้วคิดอีก ไหนจะค่าบ้าน ค่ารถ ค่าเทอม ร้านค้าเอง ก็ต้องปรับขึ้นตามราคาวัตถุดิบ สมมุติวันหนึ่งถ้ามีเงินแค่ 20 บาทคงต้องทนกลืนน้ำลายไปทั้งวัน แต่ก็โชคยังดีที่ยังมีร้านที่ใจดีเข้าใจคนจน ๆ ใช่แล้วครับ!! ผมกำลังพูดถึงก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่ง เรียกว่าเพื่อนยามยากนักเดินทาง “เจ้เล็ก ก๋วยเตี๋ยวกะละมัง” ขวัญใจคนใช้แรงอย่างผม ยามผู้เขียนต้องออกไปขายไข่แต่เช้า เพื่อให้ทันความต้องการลูกค้า ด้วยปริมาณที่ถ้าขายในเมืองน่าจะราคา 30+ แต่เจ้ก็ใจใหญ่สมตัวตรึงราคาไว้ที่ 20 บาท เส้นเหนียวนุ่มของหมี่เหลืองที่ไม่ต้องรอให้มีเรื่อง บวกกับลูกชิ้นเนื้อแท้ ๆ มีความเผ็ดพริกไทยนิด ๆ เด้งหนึบหนับในปาก ตัดกับเนื้อเปื่อยที่นุ่มลิ้น เคี้ยวง่ายแทบละลายในปาก เป็นเมนูโปรดยามที่แวะเวียนชามกะละมังเดียวคงไม่พอสำหรับพลังงานที่เสียไป ผมรีบสั่งบะหมี่ต้มยำพิเศษต่อทันทีจะได้ไม่ขาดตอนชามนี้ผมสั่งลูกชิ้นเนื้อวัว หมายจะกินให้สะใจ ซึ่งก็ไม่ผิดหวังยิ่งเคี้ยวยิ่งมันส์ น้ำซุปก็กำลังดี ไม่ปรุงก็อร่อย ณ เวลานี้ไม่กลัวใครว่าตะกละแล้ว เพราะถือคติคนญี่ปุ่นที่ว่ายิ่งกินเสียงดังแปลว่ายิ่งอร่อย (ฮา ฮา) เผลอซดจนหมดชาม เอามือลูบท้องรู้สึกตึง ๆ พี่เขาเดินมาเสิร์ฟของหวานต่อซึ่งเราไม่ได้สั่ง “วันนี้วันพฤหัส” คือคำตอบสั้น ๆ แต่ได้ใจความและเป็นอันรู้กันในบรรดาลูกค้าประจำ ว่าทุกพฤหัสจะมีลาภปาก สุดแท้ว่าวันไหนจะมีอะไร เป็นลอดช่องบ้าง เฉาก๊วยก็มี ลูกจาก แต่วันนี้เป็นกล้วยบวชชี น้ำกะทิหวานมัน บวกกับกล้วยฉ่ำ ๆ ล้างปากของคาวได้ดีทีเดียว นั่งละเลียดค่อยลิ้มรสความหวาน อ้อยอิ่ง ชมบรรยากาศ ยามเสร็จภารกิจด้วยบรรยากาศร้านริมทางไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไปทำให้ดูแลลูกค้าได้ทั่วถึง ได้คุยกับเจ้เล็กบ้าง บางทีแกก็ถามไถ่ลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ถือเป็นอัธยาศัยไมตรีที่ดี อิ่มทั้งกายและอารมณ์ มีพลังไปขายไข่ต่ออีกรอบหากใครผ่านมาทางจังหวัดกาญจนบุรี มาเที่ยวอำเภอห้วยกระเจา หรือมาเที่ยวอำเภอบ่อพลอย เส้นถนนตำบลหนองโรงเชื่อมอำเภอบ่อพลอย อย่าลืมแวะ กินเสร็จตบกระเป๋ายังเหลือเงินกลับบ้าน ร้านเปิดประมาณ 8.00น.-15.00น. ไม่มีวันหยุด เนื้อเปื่อย 20.- หมู 20.- เนื้อเปื่อย+ลูกชิ้น 30.- วันพฤหัสกินขนมหวาน !!!ฟรี!!! พิกัด 4JHH+VP ตำบล หนองโรง อำเภอ พนมทวน กาญจนบุรี ภาพทั้งหมดโดย ชาตรี แก้วบุญเพิ่ม ผู้เขียน